Metro Penceresi

Toplu taşımayı pek sevmem. Ukalalık yapmak amacında değilim ama otobüse binmeyeli tahminimce 3-4 yıl oldu. Metro durağının neredeyse evimin altında olması bile bende metro alışkanlığı yaratamadı.

Ama sevmeye çalışıyorum. Sıkış tepiş ayakta yolculuk yapmayı, yapşek yapşek demir kollara tutunmayı, hele de yaz sıcağında terli vücutların sex dışında birbirine yapışmasını sevmeye çalışıyorum.

Ben bu saydıklarımı sevmeye çalışırken yetkililerin ve şartların da bana biraz yardımcı olması gerekir diye de düşünüyorum. Geçen gün bonsai midilli'nin zorlaması ile metroya bindik. Taksime doğru başladığımız yolculuğun daha 20. saniyesinde metro içindeki ortam dayanma sınırlarımı çoktan aştı. O kadar müthiş bir kalabalık ve dayanılmaz bir sıcak vardı ki, insanlar isteseler onlara alnımdan akan ter ile fıskiye fantazisi yaşatabilecek durumdaydım. İşte o anda bonsai midilli ile birşey, bir metro penceresi dikkatimizi çekti. Ortamdaki sıcaklığın, nemin kanıtı olarak o anı ölümsüzleştirdik, ufak da bir süpriz ile. İşte o fotoğraf;