you will never walk alone

efsane bir giriş yapmak istedim kendimce. kendi hatam ve basiretsizliğim sebebiyle aranızdan ayrılışım beni ciddi manada yıpratmıştı. ama bu yönetim değişikiği esnasında kadroya katılan dandik futbolcular gibi tekrar dönüşü yaşamak beni çocuklar gibi mutlu etti.

öncelikle küçüklerimin gözlerinden, büyüklerimin ellerinden öperim. ama çölde gezen abimin daşşağını daşıyan yesin. gece gece tam da en büyük rutinim olan wow diyarından yeni çıkmışken aniden duygulandırdı beni, kol kanat gerdi.

şu andan itibaren; blogtaki beşiktaşlı sayısı bir arttı, wow oyuncusu sayısı bir arttı, suda balık gibi abuk subuk şeyler dinlemeyi seven sayısı bir arttı, yemek yemeyi seven sayısı bir arttı ona göre.

başlıkta da belirttim niyetimi. ilk postumdur. hatalarım affola. elden geleni arda koyanın eli götüne girsin şu saatten sonra.

sevgiler...