İBRETLİK HİKAYE

Bunu bir arkadaşım anlatmıştı. Babası son yıllarda sigara yerine sarma tütün almaya başlamış. Özellikle emekli olduktan sonra iyice artırmış sigarayı. Gümüşsuyu'ndaki evin az buçuk boğazı gören balkonuna çıkar gün boyu sarıp sarıp tüttürürmüş. Tütünü sararken elleriyle beceremediğinden kendine ufak bir sarma aleti almış. ortasına filtre ve tütün konulup kağıdı hızlıca saran aletlerden. Neyse, Selami Bey 4 yıl boyunca kullanmış o aleti. Zamanla tabi aşınmış kağıdı ve sonunda iflas etmiş, ortasından yırtılmış. Yırtıldığı gün bizim arkadaş babasıyla balkonda karşılıklı oturuyormuş. çocuk aleti alıp çöpe atmaya yeltenirken babası tutmuş kolundan bunu ve;

- oğlum napıyosun?
- baba, öldü gitti işte çöpe atıyorum.
- olur mu? bak dinle. ben yıllardır en güzel dakikalarımı şu balkonda sigara içip manzarayı seyrederken yaşadım. en güzel fikirlerim o anlarda yeşerdi. Bunları yaparken, benim en büyük yardımcım o küçük alet oldu. o olmasaydı, eksik kalırdım. o yüzden bende çok emeği var. bütün bunlardan sonra götürüp çöpe atamam.
- baba cansız alet. nerden bilicek?
- olsun. o cansız olabilir ama ben canlıyım. vefasızlık yaparsam ben rahat edemem. şimdi gel benimle.

böylece aleti de alıp dışarı çıkmışlar. yolun aşağısına doğru biraz yürüyüp yolun sağında bir ağacın dibine gelmişler.

- ee, niye geldik buraya?
- ben balkonda düşüncelere dalarken en çok bu ağaca bakmayı severdim. ince bir yay gibi süzülen yaprakları o kadar zarif durur ki, bakmaya doyamam. o yüzden şimdi bu aleti ağacın dibine gömücem. hakettiği yere. buraya baktıkça onu da anıcam.

aleti gömmüşler, başına da bi kazık çakıp, bişeyler söyleyip eve dönmüşler.

evde anne karşılamış bunları, "noldu , nerden geliyosunuz?" derken, bizim arkadaş "cenazeden geliyoruz" demiş. kadın panik yapmış tabi ay kim öldü diye, sonra durumu anlatmışlar etraflıca. kadın dinlemiş, dinlemiş sonunda da gülerek şöyle demiş;

- e ben o kağıdı dikerdim geri, n'olcak ki?

O günden bu yana Selami bey oksijen yetmezliği tedavisi görüyor. Sigarayı da bıraktı. Acil şifalar..